Kompozicija i kompozicijski dijagrami u arhitekturi
Autori: Ivana Tutek, Bernarda Lukač, mag.ing.arch.Kustosi: Saša Martinović Kunović, mag.art.
Izložbeni prostor: Galerija Modulor /Centar za kulturu Trešnjevka/Trajanje: 22.11.2018.-14.12.2018.
Katedra za arhitektonsko projektiranjeKabinet za crtanje i plastično oblikovanjeCrtanje 1
U odgovoru na tradicionalnu ideju reda koja određuje klasičnu interpretaciju prostora /zasnovanu na ideji
kompozicije kao hijerarhijskog , stupnjevanog odnosa ali i kao kohezione, zatvorene, predvidljive figuracije
među dijelovima/, moderna misao predlaže alternativni „novi red“ povezan s relativističkom interpretacijom prostora i vremena /temeljen na prostornoj poziciji kao slobodnijoj premda ne manje preciznoj – mjerljivoj – vezi među objektima/. Pozicija kao organizacija, ali i kao nepromjenjiv, pridruženi princip /harmoničan s modernim prostorno-vremenskim momentom/.
Suvremena promjena obrazaca i nova ideja o vremenu, otvara prostor za novi "neformalni" red, elastičniji –
baziran ne više na kompozicijama ili pozicijama, već više na dispozicijama, otvorenim prema individualnim
varijacijama i, prema tome, raznolikosti. Prema dinamičnoj i višestrukoj artikulaciji informacija. Kompozicijski
dijagrami kao modeli višeg stupnja apstrakcije koji prihvaćaju prostorno-vremensku dinamiku postaju idealni
za procesne kompozicijske sustave oblikovanja karakteristične za suvremenu arhitekturu.
kompozicije kao hijerarhijskog , stupnjevanog odnosa ali i kao kohezione, zatvorene, predvidljive figuracije
među dijelovima/, moderna misao predlaže alternativni „novi red“ povezan s relativističkom interpretacijom prostora i vremena /temeljen na prostornoj poziciji kao slobodnijoj premda ne manje preciznoj – mjerljivoj – vezi među objektima/. Pozicija kao organizacija, ali i kao nepromjenjiv, pridruženi princip /harmoničan s modernim prostorno-vremenskim momentom/.
Suvremena promjena obrazaca i nova ideja o vremenu, otvara prostor za novi "neformalni" red, elastičniji –
baziran ne više na kompozicijama ili pozicijama, već više na dispozicijama, otvorenim prema individualnim
varijacijama i, prema tome, raznolikosti. Prema dinamičnoj i višestrukoj artikulaciji informacija. Kompozicijski
dijagrami kao modeli višeg stupnja apstrakcije koji prihvaćaju prostorno-vremensku dinamiku postaju idealni
za procesne kompozicijske sustave oblikovanja karakteristične za suvremenu arhitekturu.
